Collection HOPE & KITTY

HOPE & KITTY

เจ้าของโครงการ: มูลนิธิอาร์ตโนแฮนด์
ออกแบบโดย: วินัย วรรณโคตร (ศิลปินพิการด้านการเคลื่อนไหว)
ควบคุมการผลิตโดย: ห้างหุ้นส่วนจำกัด เอเอ็นเอช กรุ๊ป
รูปแบบศิลปะ: ศิลปะร่วมสมัย
ปีที่ผลิต: ธันวาคม 2568
แรงบันดาลใจ:
แมวสีขาวลายชมพูที่นั่งนิ่งท่ามกลางดอกไม้หลากสี ไม่ได้สื่อถึงความโดดเดี่ยว แต่สะท้อนถึง “การยืนหยัดอย่างสง่างาม” ท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยความแตกต่าง ดวงตาของแมวดูอ่อนโยนแต่มั่นคง เปรียบเสมือนหัวใจของศิลปินผู้ออกแบบที่ผ่านบททดสอบมากมาย แต่ยังเลือกมองโลกด้วยความหวัง ดอกไม้รอบตัว แม้แต่ละดอกจะมีสี รูปทรง และช่วงเวลาการเบ่งบานที่ไม่เหมือนกัน ก็ยังอยู่ร่วมกันอย่างงดงาม นี่คือภาพแทนความหมายของสังคมที่ความหลากหลายไม่ใช่ข้อจำกัด หากคือคุณค่า เช่นเดียวกับศิลปินพิการผู้สร้างสรรค์ผลงานที่อาจไม่ได้เริ่มต้นจากจุดเดียวกับคนอื่น แต่กลับสร้างผลงานที่มีเอกลักษณ์ ลึกซึ้ง

ศิลปินพิการไม่ได้วาดภาพด้วยมือเพียงอย่างเดียว แต่สร้างงานด้วยหัวใจ ความอดทน และประสบการณ์ชีวิตที่กลั่นออกมาเป็นสีสันบนผืนผ้าใบ ทุกจังหวะแปรงคือการยืนยันว่าแม้ร่างกายจะไม่สมบูรณ์ แต่คุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นศิลปินนั้น “สมบูรณ์เสมอ”

ร่ม HOPE & KITTY
จำนวนผลิต: 200 คัน
คุณสมบัติ : 1.ร่มพับ 3 ตอน ขนาด 21 นิ้ว เคลือบ UV (ป้องกันรังสีUV)
                     2.โครงเหล็กโลหะ
                     3.พร้อมปลอกร่มสีชมพู
บริจาค: 599 บาท

กระเป๋าผ้า HOPE & KITTY
จำนวนผลิต: 100 ใบ
คุณสมบัติ: 1. กระเป๋าผ้าแคนวาส 18 ออนซ์
              2. ขนาดกว้าง 37 ซม. สูง 29 ซม. ขยายข้าง+ฐาน 13 ซม.
              3. สายกระเป๋ายาว 50 ซม. พร้อมติดกระดุมที่ปากกระเป๋า
บริจาค: 999 บาท
บริจาค: 1,499 บาท รอบครบเซ็ต
ค่าจัดส่ง: ฟรีค่าจัดส่ง
เริ่มส่ง: 28 มกราคม 2569
รายได้เพื่อการกุศล: รายได้ส่วนหนึ่ง ร่วมสมทบมูลนิธิอละองค์กรสวัสดิภาพสัตว์ (The Hope Thailand)


ประวัติศิลปิน

วินัย วรรณโคตร ศิลปินพิการด้านการเคลื่อนไหว ภูมิลำเนา อำเภอสว่างวีรวงศ์ จ.อุบลราชธานี ศิลปินสู้ชีวิตผู้ที่ไม่เคยท้อแท้ต่อความยากลำบาก เมื่อตอนอายุ 18 ปี ช่วงล่างขยับไม่ได้ ไร้ความรู้สึก ตั้งแต่ใต้ราวนมลงไป แพทย์วินิจฉัยว่าเป็นโรคไขสันหลังอักเสบ ทำให้หมดโอกาสในการได้ศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี

ถึงแม้ วินัย วรรณโคตร จะไม่ใช้งานอวัยวะส่วนล่างได้ แต่ยังมีความหวัง และมีความโชคดีที่แขนทั้งสองข้าง ยังใช้งานได้ดี สามารถนั่งรถเข็นได้ แต่นั่งนานไม่ได้ นั่งวันละไม่เกิน 3 ชั่วโมงเท่านั้น จึงฝึกวาดภาพ เพื่อแก้เหงา เมื่อสิบกว่าปีก่อน ฝึกวาดเล่นๆ สมัยที่ไม่มีโซเชียล พอ Facebook เริ่มเข้ามามีบทบาทกับสังคมมากขึ้น เริ่มเย็นโอกาส จึงฝึกวาดภาพศิลปะแบบจริงจัง เพราะรู้จักกับศิลปินหลายคน เลยทักขอความรู้ แล้วฝึกวาดมาเรื่อยๆ

ทุกวันนี้ วินัย วรรณโคตร ฝึกการวาดภาพศิลปะ เรียนรู้และพยายามฝึกฝนเป็นประจำ จนผลงานเป็นที่ประจักษ์ ประกอบกับได้รับแรงบันดาลใจ การดูแลเป็นอย่างดีจากครอบครัว ทำให้เป็นพลังสามารถสร้างสรรค์ผลงานที่วาดนั้น หาเงินช่วยเหลือครอบครัว และช่วยลดภาระของครอบครัวได้อีกแรง